Υπέρ της ιδιωτικοποίησης της Μαρίνας της Ζέας, οπως και των υπολοίπων τουριστικών λιμένων της χώρας τάσσεται το Συμβούλιο της Επικρατείας, θέτοντας όμως σειρά προϋποθέσεων, όπως ότι η ιδιοκτησία να παραμένει στην κυριότητα του Δημοσίου και οι πολίτες έχουν πρόσβαση στις εγκαταστάσεις.
Οι Σύμβουλοι έκριναν ότι το Σύνταγμα δεν επιβάλλει ορισμένη νομική μορφή του δημοσίου φορέα ο οποίος μπορεί να ασκεί την διοίκηση και διαχείριση των τουριστικών λιμένων, καθώς και ότι δεν προσκρούει στο Σύνταγμα η άσκηση της διοίκησης και διαχείρισης των εν λόγω τουριστικών μονάδων σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας και κατά τρόπο επικερδή για το κράτος.
Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει κάτοικοι του Πειραιά υποστηρίζοντας ότι η ιδιωτικοποίηση της Μαρίνας Ζέα είναι αντισυνταγματική και παράνομη, όμως το Ανώτατο Ακυρωτικό δικαστήριο είχε διαφορετική άποψη.
Προϋποθέσεις
Όμως, σύμφωνα με την απόφαση, η ιδιωτικοποίηση θα πραγματοποιείται υπό την βασική προϋπόθεση της εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος και της τήρησης των δημοσίου δικαίου δεσμεύσεων οι οποίες απορρέουν από την νομοθεσία που αφορούν τα κοινόχρηστα πραγμάτων, την προστασία του περιβάλλοντος, τους αρχαιολογικούς χώρους κ.λπ.
Έτσι, κάτω υπό τις προϋποθέσεις αυτές, η διοίκηση και διαχείριση των τουριστικών λιμένων μπορεί είτε να ασκείται από τον ίδιο τον δημόσιο φορέα με αυτεπιστασία (από οργανισμούς του που έχουν την νομική μορφή δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου), είτε να παραχωρηθεί σε τρίτον έναντι ανταλλάγματος, εφ' όσον στην τελευταία αυτή περίπτωση διασφαλίζεται ο έλεγχος από το κράτος.
Σε άλλο σημείο της απόφασης του ΣτΕ, υπογραμμίζεται ότι στον παραθαλάσσιο χώρο που είναι εγκατεστημένες οι Μαρίνες οι πολίτες υποχρεωτικά θα έχουν πρόσβαση και δεν μπορεί να αποκόπτεται η δυνατότητα τους να επισκέπτονται τις Μαρίνες. Ακόμη, τονίζεται ότι με την ιδιωτικοποίηση των τουριστικών λιμένων δεν παραχωρείται στον μισθωτή τμήμα αιγιαλού «χωρίς να διατηρείται ο κοινόχρηστός χαρακτήρας του».
